।।उध्दवकृता बाललीलामहिमस्तुतिः।।
उद्धव उवाच
कृष्णद्युमणिनिम्लोचे गीर्णेष्वजगरेण ह ।किं नु नः कुशलं ब्रूयां गतश्रीषु गृहेष्वहम् ॥ ७॥
दुर्भगो बत लोकोऽयं यदवो नितरामपि ।ये संवसन्तो न विदुर्हरिं मीना इवोडुपम् ॥ ८॥
इङ्गितज्ञाः पुरुप्रौढा एकारामाश्च सात्वताः ।सात्वतामृषभं सर्वे भूतावासममंसत ॥ ९॥
देवस्य मायया स्पृष्टा ये चान्यदसदाश्रिताः।भ्राम्यते धीर्न तद्वाक्यैरात्मन्युप्तात्मनो हरौ॥१०॥
प्रदर्श्यातप्ततपसामवितृप्तदृशां नृणाम् ।आदायान्तरधाद्यस्तु स्वबिंबं लोकलोचनम् ॥ ११॥
यन्मर्त्यलीलौपयिकं स्वयोगमायाबलं दर्शयता गृहीतम् ।
विस्मापनं स्वस्य च सौभगर्द्धेः परं पदं भूषणभूषणाङ्गम् ॥ १२॥
यद्धर्मसूनोर्बत राजसूये निरीक्ष्य दृक्स्वस्त्ययनं त्रिलोकः ।
कार्त्स्न्येन चाद्येह गतं विधातु-रर्वाक्सृतौ कौशलमित्यमन्यत ॥ १३॥
यस्यानुरागप्लुतहासरासलीलावलोकप्रतिलब्धमानाः ।
व्रजस्त्रियो दृग्भिरनुप्रवृत्तधियोऽवतस्थुः किल कृत्यशेषाः ॥ १४॥
स्वशान्तरूपेष्वितरैः स्वरूपैरभ्यर्द्यमानेष्वनुकम्पितात्मा ।
परावरेशो महदंशयुक्तो ह्यजोऽपि जातो भगवान् यथाग्निः ॥ १५॥
मां खेदयत्येतदजस्य जन्म विडंबनं यद्वसुदेवगेहे ।
व्रजे च वासोऽरिभयादिव स्वयं पुराद्व्यवात्सीद्यदनन्तवीर्यः ॥ १६॥
दुनोति चेतः स्मरतो ममैतद्यदाह पादावभिवन्द्य पित्रोः ।
तातांब कंसादुरुशङ्कितानां प्रसीदतं नोऽकृतनिष्कृतीनाम् ॥ १७॥
को वा अमुष्याङ्घ्रिसरोजरेणुं विस्मर्तुमीशीत पुमान्विजिघ्रन् ।
यो विस्फुरद्भ्रूविटपेन भूमेर्भारं कृतान्तेन तिरश्चकार ॥ १८॥
दृष्टा भवद्भिर्ननु राजसूये चैद्यस्य कृष्णं द्विषतोऽपि सिद्धिः ।
यां योगिनः संस्पृहयन्ति सम्यग्योगेन कस्तद्विरहं सहेत ॥ १९॥
तथैव चान्ये नरलोकवीरा य आहवे कृष्णमुखारविन्दम् ।
नेत्रैः पिबन्तो नयनाभिरामं पार्थास्त्रपूताः पदमापुरस्य ॥ २०॥
स्वयं त्वसाम्यातिशयस्त्र्यधीशः स्वाराज्यलक्ष्म्याऽऽप्तसमस्तकामः ।
बलिं हरद्भिश्चिरलोकपालैः किरीटकोट्येडितपादपीठः ॥ २१॥
तत्तस्य कैङ्कर्यमलं भृतान्नो विग्लापयत्यङ्ग यदुग्रसेनम् ।
तिष्ठन्निषण्णं परमेष्ठिधिष्ण्ये न्यबोधयद्देव निधारयेति ॥ २२॥
अहो बकी यं स्तनकालकूटं जिघांसयापाययदप्यसाध्वी ।
लेभे गतिं धात्र्युचितां ततोऽन्यं कं वा दयालुं शरणं व्रजेम ॥ २३॥
मन्येऽसुरान्भागवतांस्त्र्यधीशे संरंभमार्गाभिनिविष्टचित्तान् ।
ये संयुगेऽचक्षत तार्क्ष्यपुत्रमंसे सुनाभायुधमापतन्तम् ॥ २४॥
वसुदेवस्य देवक्यां जातो भोजेन्द्रबन्धने ।चिकीर्षुर्भगवानस्याः शमजेनाभियाचितः ॥ २५॥
ततो नन्दव्रजमितः पित्रा कंसाद्विबिभ्यता।एकादशसमास्तत्र गूढार्चिः सबलोऽवसत् ॥२६॥
परीतो वत्सपैर्वत्सांश्चारयन्व्यहरद्विभुः ।यमुनोपवने कूजद्द्विजसङ्कुलिताङ्घ्रिपे ॥ २७॥
कौमारीं दर्शयंश्चेष्टां प्रेक्षणीयां व्रजौकसाम् ।रुदन्निव हसन्मुग्द्धबालसिंहावलोकनः ॥ २८॥
स एव गोधनं लक्ष्म्या निकेतं सितगोवृषम् ।चारयन्ननुगान्गोपान् रणद्वेणुररीरमत् ॥ २९॥
प्रयुक्तान् भोजराजेन मायिनःकामरूपिणः।
लीलया व्यनुदत्तांस्तान् बालःक्रीडनकानिव॥३०॥
।।इति उध्दवकृता बाललीलामहिमस्तुतिः।।
