गोपिकाशोकः
गोप्युवाच
मधुप कितवबन्धो मा स्पृशास्मान् सपत्न्याः
कुचविलुलितमालाकुङ्कुमश्मश्रुभिर्नः ।
वहतु मधुपतिस्तन्मानिनीनां प्रसादं
यदुसदसि विडम्ब्यं यस्य दूतस्त्वमीदृक् ॥ १२॥
सकृदधरसुधां स्वां मोहिनीं पाययित्वा
सुमनस इव सद्यः कस्त्यजेन् मां भवादृक् ।
परिचरति कथं तत्पादपद्मं तु पद्मा
ह्यपि बत हृतचेता ह्युत्तमश्लोकजल्पैः ॥ १३॥
किमिह बहु षडङ्घ्रे गायसि त्वं यदूना-
मधिपतिमगृहाणामग्रतो नः पुराणम् ।
विजयसखसखीनां गीयतां तत्प्रसङ्गः
क्षपितकुचरुजस्ते कल्पयन्तीष्टमिष्टाः ॥ १४॥
दिवि भुवि च रसायां काः स्त्रियस्तद्दुरापाः
कपट रुचिरहासभ्रूविजृम्भस्य याः स्युः ।
चरणरज उपास्ते यस्य भूतिर्वयं काः
अपि च कृपणपक्षे ह्युत्तमश्लोकशब्दः ॥ १५॥
विसृज शिरसि पादं वेद्म्यहं चाटुकारै-
रलमनुनयसारैर्याहि दौत्ये मुकुन्दम् ।
स्वकृत इह विसृष्टापत्यपत्यन्यलोका
व्यसृजदकृतचेताः किं नु सन्धेयमस्मिन् ॥ १६॥
मृगयुरिव कपीन्द्रं विव्यधे यः किरातः
स्त्रियमकृत विरूपां स्त्रीजितः कामयानाम् ।
बलिमपि बिलवासं वेदविद्वर्गवन्द्य-
स्तदलमसितसख्यैर्दुस्त्यजस्तत्कथार्थः ॥ १७॥
यदनुचरितलीलाकर्णपीयूषविप्रुट्
सकृददनविधूतद्वन्द्वधर्मा विनष्टाः ।
सपदि गृहकुटुम्बं दीनमुत्सृज्य दीना
बहव इह विहङ्गा भैक्षचर्यां चरन्ति ॥ १८॥
वयमृतमिव जिह्मं व्याहृतं श्रद्दधानाः
कुलिकरुतमिवाज्ञाः कृष्णवध्वो हरिण्यः ।
ददृशिम सकृदेतत्तन्नखस्पर्शतीव्र-
स्मररुज परमार्तिं भण्यतामस्य वार्ता ॥ १९॥
प्रियसख पुनरागाः प्रेयसा प्रेषितस्त्वं
वरय किमनुरुन्धे माननीयोऽसि मेऽङ्ग ।
नयसि कथमिहास्मान् दुस्त्यजं बन्धुपार्श्वं
सततमुरसि सौम्य श्रीर्वधूः साकमास्ते ॥ २०॥
अपि बत मधुपुर्यामार्यपुत्रोऽधुनाऽऽस्ते
स्मरति स पितृगेहान् सौम्य बन्धूंश्च गोपान् ।
क्वचिदपि स कथा नः किङ्करीणां गृणीते
भुजमगुरुसुगन्धं मूर्ध्न्यधास्यत्कदा नु ॥ २१॥
।। इति श्रीमद्भागवते गोपिकाशोकः ।।
